Qendra më e vështirë për t’u kontrolluar është Qendra Emocionale. Qendra Emocionale është si një elefant i çmendur dhe në Indi kur një elefant në punë çmendet, është e nevojshme të gjesh dy elefantë normalë dhe t’i vendosësh në të dyja anët e elefantit të çmendur me litarë në mënyrë që t’i mësohet sjellja e duhur. Le të mendojmë se çfarë do të thotë kjo. Mendimet pas një kohe mund të kontrollohen vullnetarisht deri në një farë mase. Gjithashtu lëvizjet – siç është pamja muskulore e fytyrës – mund të kontrollohen në një masë të vogël vullnetarisht. Por Qendra Emocionale është e pavullnetshme – që d.m.th, përtej kontrollit të drejtpërdrejtë të një personi.

Le të marrim vetëm Qendrën e Lëvizjes. Mund ta kontrolloni. Mund të ecni më shpejt ose më ngadalë, mund të buzëqeshni ose inatoseni. Kjo është për shkak të tkurrjes dhe relaksimit të muskujve. Qendra lëvizëse kontrollon muskujt. Kjo është e lehtë për tu kuptuar. Mund ta zgjasni krahun, mund ta lëvizni gjuhën etj. Kjo do të thotë që keni kontroll të drejtpërdrejtë mbi muskujt që posedojnë këto lëvizje. Por a mund të kontrolloni në të njëjtën mënyrë emocionet, ndjenjat e pëlqimit apo mospëlqimit? Kjo qendër, e cila është një qendër shumë e rëndësishme, nuk është drejtpërdrejt nën kontrollin tonë. Prandaj, quhet elefanti i çmendur dhe duhet të kontrollohet në fillim nga dy elefantë të tjerë – Qendra Intelektuale që mendon dhe Qendra Lëvizëse që vepron.

Le të marrim shembullin kur kemi një emocion negativ ndaj dikujt, dhe le të supozojmë se qëllimi për momentin është të mos shfaqet, të mos tregohet, të mos lejohet plotësisht shprehja e kësaj ndjenje negative. Është e mundur në një rast të tillë të vëzhgoni Qendrën Intelektuale – mendimet që grumbullohen dhe dëshirojnë të fitojnë pëlqimin tuaj në atë moment – dhe të mos shkoni pas tyre. Është gjithashtu e mundur që të relaksoni muskujt dhe të mos i mbani në një pozicion të caktuar agresiv, të flisni me një ashpërsi të caktuar etj. Kjo mund të kontrollojë së paku shprehjen e jashtme të gjendjes negative të Qendrës Emocionale. Sigurisht, nëse me të vërtetë besoni në emocionet tuaja negative dhe i bëni të gjitha këto, të themi, një mënyrë dredhie shoqërore, rezultati është i papërfillshëm. Merita shkon në Personalitetin tuaj – ju bëheni një lloj dhelpre, pra një person jo i sinqertë. Ju mund të trajtoni mirë një person jashtë jush. Por si e trajtoni personin brenda, në botën tuaj psikologjike – atë botë të padukshme të njohur vetëm për ju?

Ju është thënë shpesh se mënyra sesi ne i trajtojmë njerëzit brenda nesh, jodukshëm, në mendje dhe ndjenja, ka rëndësi. Urdhëri: “Nuk duhet vrasësh” është, në mënyrë ezoterike, për jetën e brendshme të një personi. E brendshmja dhe e jashtmja duhet të korrespondojnë.  Kjo mund të keqkuptohet shumë lehtë dhe të merret në një mënyrë të gabuar. Kështu që unë do t’ju kujtoj përsëri se nëse jeni në një gjendje negative, gjithmonë është faji juaj. Pavarësisht se çfarë ndodh, ajo që thotë dikush, çfarë bën dikush, ne duhet të bëhemi përgjegjës për gjendjet tona negative – veten tonë. Ju, duhet të bëheni përgjegjës para vetes tuaj. Por nëse e doni dhe nëse jeni krijues i një sjelljeje të keqe dhe shijoni rezultatet, atëherë jeni shumë i ulët në nivelin e të qenurit. Unë do t’ju kujtoj hapin e parë – domethënë, nuk na kërkohet të pëlqejmë, por të ndalojmë mospëlqimin dhe të gjitha pasojat e tij. Kjo është një pikënisje shumë praktike. Më vonë, kur ndjeni praninë e emocionit negativ brenda jush, si një substancë e huaj, atëherë do të kërkoni, të punoni vetë dhe të transformoni gjendjen tuaj të brendshme për shëndetin tuaj të brendshëm. Atëherë do ta shihni të domosdoshme të dini dhe të kërkoni të kuptoni.

Le të flasim për emocione, për ndjenja. Çfarë janë ato? Mospëlqimi është një ndjenjë, një emocion. A na bashkon ai me një person, apo e kundërta? A mund ta kuptoni një person tjetër përmes mospëlqimit? Kjo është një pyetje e thjeshtë sa duhet, por a e keni konsideruar atë? Ju mund të mos pëlqeni disa UNË në një person dhe me kusht që të mos pëlqeni gjithashtu disa UNË në vetvete, nuk do të thotë që ju nuk mund të lidheni me atë person sepse mund t’ju pëlqejnë UNË të tjerët në atë person. Por nëse nuk e pëlqen një person tërësisht, asnjë kontakt nuk është i mundur. Unë mendoj se disa prej jush nuk e kuptojnë ende këtë dhe unë imagjinoj që kjo ndodh sepse nuk keni vërejtur ende UNË-t e ndryshëm në veten tuaj – ende nuk keni parë që jeni shumë njerëz dhe jo një person.

Është e vërtetë që ne jemi shumë të hapur për sugjerime, shumë lehtë madje edhe për tu hipnotizuar. Një person i dobët bindet lehtësisht dhe pranon standardet e përgjithshme mbizotëruese. Kjo do të thotë se ka pak gjëra që janë thelbësore në ndjenjat e tij. Ndjenja të standardizuara, duke pranuar atë që është e drejtë të ndjeheni në mënyrën e pëlqimit dhe pëlqimit, etj. Njerëzit kanë modele të ndjenjave, mënyra të standardizuara për të marrë gjithçka, që Personaliteti i tyre i ndërtuar ka fituar. Ata vazhdojnë të sillen sipas këtij modeli dhe kurrë nuk e vëzhgojnë atë. Kështu që ata mbeten në burgun e asaj që ata imagjinojnë është e shkëlqyeshme.

Ka dy drejtime në të cilat ndjenjat mund të zhvillohen. Afeksionet mund të zhvillohen. Ky është një drejtim i jashtëm – në jetë, në objekte. Ka një drejtim të brendshëm, gjithmonë në kurriz të vetë-dashurisë. Çfarë do të thotë kjo? Kur ndiejmë, për shembull, që nuk mund të bëjmë diçka në mënyrën e duhur dhe, siç do të ishte, ne zhvillojmë drejtimin e brendshëm të ndjenjave. Ky drejtim i brendshëm ndryshon ndjenjat që kemi për veten. Është gjysma e rrugës për në Qendrat e Larta – ana tjetër brenda nesh. Prandaj, duhet të kemi parasysh ndarjet e qendrave.

Cila është një shenjë që ne jemi në një pjesë më të lartë të një qendre? Një shenjë është se gjithmonë ka një ndryshim në ndjenjën e “Unë”. Një shenjë tjetër është se ne mund të kontrollojmë një emocion më të ulët. Kontrolli i drejtpërdrejtë emocional është i mundshëm vetëm nëse një emocioni është më i fortë se tjetri. Të gjitha emocionet që i përkasin ndarjeve më të larta të qendrës emocionale kanë fuqinë e kontrollit të emocioneve më të ulëta. Vështirësia është të futesh në pjesët më të larta të qendrave. Për këtë duhet të zbulojmë metoda. Pse ne nuk mund të kontaktojmë këto ndarje më të larta? Arsyeja pse ne nuk mund të kontaktojmë këto ndarje më të larta është se ne jemi gjithmonë në pjesë të vogla lëvizëse të secilës qendër – në gjëra të parëndësishme, inate, pëlqime të vogla dhe mospëlqime, mendime, etj. Në lidhje me Qendrën Emocionale ne jemi gjithmonë të shqetësuar me pëlqime dhe pëlqime personale dhe kështu me të gjitha manifestimet e vetë-dashurisë sonë.

Në lidhje me Qendrën Emocionale dhe fuqinë e saj mbi ne për të mirën dhe të keqen, ne e dimë se si një ndryshim i emocioneve mund të ndryshojë çdo situatë. Për shembull, një valë xhelozie ndryshon gjithçka në një moment. Është sikur një derë papritmas përplaset brenda nesh dhe mbyll çdo gjë të këndshme. Duke folur psikologjikisht, jemi në burg. Mund të shihni si në një vegim se si kudo, në të gjithë botën në çdo moment, dyert të ngjashme po përplasen dhe miliona njerëz po e futin veten në burg. Shijimi i xhelozisë me sa duket na verbon në situatën ku na fut dhe tejkalon të gjitha sikletet e burgut. Ajo ka tërheqjen fatale të identifikimit të plotë. Kthesa e së jetës dhe efektet e saj mund të jenë të pariparueshme. Fytyrat e atyre që janë ushqyer me xhelozi në të kaluarën janë shpesh të tmerrshme dhe gjithmonë të pakënaqura. Emocioni sigurisht nuk i bën njerëzit më të bukur. Por dikush mund të arrijë në një fazë ku njeriu dorëzohet. Në këtë fazë njeriu nuk shijon më emocionin. Ajo që ndihmon këtu është një vetëdije e rritur e burgut dhe e sikletit që krijon dhe e të gjithë gjendjes së të qenurit xheloz.

Një emocion mund të pushtohet vetëm nga një emocion tjetër dhe më i fortë. Nga ana e saj vetë Qendra Intelektuale nuk mund ta bëjë këtë. Arsyetimi mund të ndihmojë, por nuk është i mjaftueshëm. Cilat lloje xhelozie mund të vëzhgojmë dhe zvarritim ngadalë, në dritën e vetëdijes që i vret ato? Kemi psh, xhelozinë e seksit. Kjo shtron pyetjen për lidhjen e xhelozisë me dhunën. Te kafshët në kohën e shumimit, xhelozia dhe dhuna bashkëjetojnë. Meshkujt përpiqen të vrasin njëri-tjetrin. Pastaj kemi xhelozinë e ambicies. Për shembull, burrat që kërkojnë poste pushteti mund të jenë shumë xhelozë ndaj njëri-tjetrit dhe rivaliteti mund të vrasë,  dhe historia tregon shumë raste të tilla. Kemi xhelozinë e zotërimit psh, për shtëpinë më të madhe, makinën më të mirë, më shumë stoli etj. Kjo nuk duket në pamje të parë të çojë lehtë drejt dhunës, por aty ku hyjnë paratë i përkasin sigurisht që mund të shkohet lehtë të dhuna. Ka edhe lloje të tjera xhelozie. Të gjithë emocionet negative çojnë drejt dhunës dhe xhelozia është një emocion negativ.

Në fakt të gjitha gjendjet negative të çojnë në ferr dhe të mbyllin ndaj gjithçkaje tjetër. Ndikimet që vijnë nga Qendrat e Larta, të cilat mund të na ndryshojnë, mbyllen. Pranohet se ndonjëherë dikush është në gjendje më të mirë dhe ndonjëherë në gjendje më të keqe. Ne e dimë se ka po ashtu gjendje shumë më të këqija se ato që përjetojmë zakonisht. Ne mund ta provojmë ferrin në tokë në shumë mënyra, nga jashtë dhe nga brenda Kjo, duhet të pranohet dhe për ata që kanë vështirësi me mohimin e tyre të brendshëm dhe dyshime mund të përbëjë një pikënisje për të refuzuar punën me veten. Të përcaktosh pastrimin e emocioneve negative duke vrapuar lumin e së vërtetës së Mësimit të Punës përmes tyre është vërtet një kuptim i vërtetë inteligjence. Natyrisht gjëja më e mirë që ne do të arrinim, do të ishte përfundimisht të zhduknim dhunën; sepse të gjitha emocionet negative çojnë në dhunë dhe rrënjosen në të. Askush nuk mund të rritet në shkallën e të qenurit, përveç se duke e lënë dhunën gjithnjë e më shumë pas tij. Një njeri pa dhunë brenda vetes është fillimi për një fazë të re në zhvillimin njerëzor.