Tensioni personalitetit

Një njeri plotësisht i zgjuar nuk ka personalitet të rremë. Sa më shumë zgjuar të jemi aq më pak ne jemi në Personalitet të rremë. Ose, për ta thënë anasjelltas, sa më shumë një person është në Personalitet të rremë aq më shumë ai është person që fle. Një person që fle në Personalitet të rremë nuk ka ekzistencë të vërtetë. Njeriu duhet të bëhet mjaft i hapur për veten e tij pa mashtruar. Ky është relaksim i vërtetë. Ai duhet të ndalojë të mbajë veten në disa besime të caktuara për veten, pozicionet, fotografitë, idetë e vetvetes. Ankthi dhe frika, të cilat na pengojnë të relaksohemi, lindin kur njeriu përpiqet të ruajë atë që ai nuk është në të vërtetë. Ai jeton në njërën anë të vetes në një kohë, dhe pjesa tjetër është komplet e errët për të. Ai nuk është i hapur për veten e tij. Personaliteti i rremë, gjithnjë i preokupuar me forma të ndryshme të shqyrtimit të brendshëm, me pyetje nëse bëhet një përshtypje e mirë dhe paraqitjet vazhdojnë të bëjnë efekt, shkaktojnë tension. Është njësoj sikur një njeri të qëndronte në majë të gishtave dhe të mos e kuptonte pse ndjehet i rraskapitur. Gjatë gjithë kohës ai po mban diçka që nuk i përshtatet.

Dhe kjo ndodh me të gjithë. Nëse nuk do të kishim personalitet të rremë, gjithë ky ankth dhe nervozizëm që të gjithë ndjejnë fshehurazi për veten e tyre, pavarësisht nëse e pranojnë apo jo, do të zhdukej. Jo vetëm që marrëdhëniet tona me të tjerët do të ndryshonin, por marrëdhënia jonë me veten gjithashtu. Atëherë do të kuptonim se çfarë është të relaksohesh. Vetë-dashuria, e cila ia atribuon gjithçka vetvetes, na mban në ankth sepse kemi frikë nga humbja e vlerësimit dhe pozita. Personaliteti i rremë nuk pranon kurrë asgjë. Gjithmonë ka të drejtë. Nëse pretendon të rrëfejë mëkatet e veta, e bën këtë si kotësi, si pozë, për tu shprehur, për të fituar merita dhe duartrokitje. Kjo gjë absurde e përbërë nga gënjeshtra të dukshme dhe imagjinatë fallco, ju mund të mendoni, se shihet dhe shkatërrohet lehtë. Përkundrazi, ekzistenca e saj është më e vështira për tu parë dhe forca e saj është e jashtëzakonshme. Ajo nuk do të lejojë që vetvetiu të zbulohet dhe që ne ta zbulojmë veten tonë reale.

Nëse do të ndodhte, fuqia e saj do të shkatërrohej dhe ne do të ishim të lirë nga armiku ynë më i madh – d.m.th personi që ne e imagjinojmë veten se jemi, të cilit i shërbejmë si skllevër që nga momenti kur zgjohemi në mëngjes deri në momentin që biem natën të flemë. Ne nuk mund të qetësohemi kur shërbejmë në këtë mënyrë, sepse Personaliteti i rremë do të vazhdojë të na bëjë të korrespondojmë me atë që e imagjinon vetë se është. Nuk do të lejojë që një person të relaksohet, por duhet ta nxisë atë të veprojë në mënyrën si supozohet të veprojë, të vazhdojë reputacionin e tij, rolin e tij të karakterit. Pra, nëse një njeri ka një fotografi të vetvetes si punëtor i fortë, Personaliteti i rremë do ta shtyjë atë të punojë shumë, madje edhe në pikën e vdekjes. Kjo bën që secili prej jush të vazhdojë të mbajë fotografitë e personalitetit të rremë.

Forca e Personalitetit të rremë varet nga tamponët. Forca e tij nuk është te gënjeshtrat dhe imagjinata fallco, por në tamponët që shtrihen si mure në qendra dhe na pengojnë të shohim më shumë se një anë në një kohë. Pra, ne nuk shohim kontradikta të brendshme. Ata na pengojnë të bashkojmë dy gjëra, të cilat i njohim në mënyrë të ndarë. Për shkak të kësaj, gënjeshtrat dhe imagjinata kanë fuqinë të na kontrollojnë. Zakonisht jemi të vetëdijshëm vetëm për atë që qëndron në njërën anë dhe pas një farë kohe për atë që qëndron nga ana tjetër, dhe kështu nuk shohim asnjë kundërshti. Pra, Personaliteti i rremë, përmes veprimit të tamponëve, na pengon të takohemi. Ai parandalon një njeri të bëhet i hapur për veten e tij pa mashtruar vetveten. Pra, është e nevojshme të praktikohet vetëvëzhgimi gjatë një periudhe të gjatë derisa kujtesa e tij, e cila regjistron të dyja anët e një tamponi, të jetë mjaft e fortë për të na ndikuar.

Relaksimi

Në disa raste në të kaluarën thuhej që duhej të pushonim dhe të praktikonim relaksin çdo ditë. Sigurisht që kjo është bërë një gjë që nuk ka asnjë kuptim në ditët e sotme. Nëse flasim për relaks duhet të flasim për vëmendjen e brendshme. Ne kemi dy lloje të vëmendjes, një e jashtme dhe një e brendshme. Për shembull, kur njeriu vëzhgon veten, gjendjen shpirtërore, mendimet, etj, ai është duke përdorur vëmendjen e brendshme – d.m.th. vëmendja që nuk drejtohet drejt ndonjë objekti të jashtëm, të dukshëm, të prekshëm ose të dëgjueshëm, përmes shqisave. Vetëvëzhgimi nuk ka të bëjë me asgjë që shqisat mund të shohin, dëgjojnë, etj, por me atë që vetëm sensi i brendshëm mund të vëzhgojë. Kjo është vëmendja e brendshme. Në lidhje me vendosjen e vetëdijes përmes vëmendjes në pjesë të ndryshme të trupit tuaj, duhet ta filloni këtë gradualisht. Për shembull, mund të bëheni të vetëdijshëm përmes vëmendjes së brendshme për një pjesë të veçantë të trupit tuaj, le të themi, këmbën e majtë dhe pastaj ta kaloni atë në këmbën tuaj të djathtë, dhe kështu me radhë. Është mjaft e kotë të provosh të relaksohesh nëse nuk e di se çfarë do të thotë vëmendja e brendshme drejt një pjese të caktuar të trupit.

Relaksimi fillon me muskujt e vegjël të fytyrës. Nuk do të ishte mirë të përpiqeni të qetësoheni nëse sytë tuaj janë të tendosur dhe nofullat tuaja të shtrënguara. Për këtë arsye është e nevojshme të bëheni të vetëdijshëm për gjendjen e muskujve në fytyrën tuaj, si fillim. Dhe ky akt i vëmendjes së brendshme do të prodhojë tek ju gjendjen e duhur për të relaksuar tërë trupin. Çështja megjithatë është se ju duhet ta bëni atë. Shumica e njerëzve nuk kanë kohë të bëjnë diçka të tillë. Ata gjithmonë mbarten në rrjedhën e mendimeve, anktheve dhe shqetësimeve të padobishme. Madje njerëzit mendojnë se të ndërpresësh këtë rrjedhë thjesht mekanike të gjërave që i pushtojnë gjatë gjithë kohës, është diçka që ata nuk duhet ta bëjnë. Por nëse mund të ndërprisni këtë rrymë mekanike që ju drejton, rrjedhën e jetës, këtë film, që gjithnjë rrjedh përmes jush, madje edhe për një moment të vetëm, do të filloni të merrni forcë. Prandaj përpiquni të filloni me vënien e vëmendjes tuaj të brendshme në muskujt e fytyrës tuaj dhe të vini re se sa vëmendje ka atje.

Jeta moderne gjithmonë prodhuar tension në muskujt tanë, shprehje ankthi, lëvizje të nxituara dhe e gjithë kjo harxhon një sasi të madhe energjie. Por, mos u përpiqni të relaksoni muskujt e vegjël të fytyrës tuaj kur jeni në mes të trafikut. Ky do të ishte një gabim i madh. Në fakt, mund të quhet përpjekje e duhur në kohën e gabuar, dhe nëse bëni përpjekje të duhur në kohën e gabuar, ose përpjekje të gabuar në kohën e duhur, do të hasni vështirësi. Ka një kohë për gjithçka – domethënë një kohë të duhur për të bërë gjërat, sepse nëse bëni një përpjekje në kohën e gabuar, edhe pse përpjekja mund të jetë e drejtë, ajo nuk do të ketë rezultat.

Për çdo gjë ka një kohë nën këtë qiell: një kohë për të lindur, dhe një kohë për të vdekur; një kohë për të mbjellë dhe një kohë për të korrur atë që është mbjellë; një kohë për t’u shembur, dhe një kohë për të ndërtuar; një kohë për të qarë, dhe një kohë për të qeshur, një kohë për të mbajtur zi dhe një kohë për të kërcyer, një kohë për të përqafuar dhe një kohë për tu përmbajtur nga përqafimi; një kohë për të kërkuar dhe një kohë për të humbur; një kohë për të mbajtur dhe një kohë për të hedhur, një kohë për të heshtur dhe një kohë për të folur; një kohë për të dashur dhe një kohë për të urryer; një kohë për luftë dhe një kohë për paqe “. Imagjinoni të qëndroni në këmbë në mes të trafikut dhe të përpiqeni të relaksoni muskujt e fytyrës suaj. Kjo është thjesht marrëzi.

Tani të flasim për pozicionin, për muskujt – me pak fjalë, për Qendrën e Lëvizjes. Çdo qendër hipnotizon qendrat e tjera. Supozoni një njeri në Qendrën e tij të Lëvizjes që pa pushim mban një qëndrim muskulor depresiv dhe muskujt e tij të fytyrës shprehin tension – a mendoni se një njeri i tillë do të jetë në gjendje të ketë emocione të këndshme ose mendime interesante? Sigurisht që jo. Ai është i lidhur me zinxhir nga qëndrimi i tij muskulor. Ju të gjithë e dini se gjendjet në depresion na bëjnë të dukemi të dëshpëruar në mënyrën sesi rrimë. Nëse dikush është mjaft inteligjent, ai do të ndryshojë qëndrimin e tij nëse po përpiqet të ndahet nga emocioni negativ që ka, sepse çdo emocion negativ prodhon pozicionin e tij muskulor.

Një njeri hyn në dhomë, i kërrusur, me fytyrë të zymtë dhe ju e dini menjëherë se ai është në një gjendje negative. Në të njëjtën mënyrë, për t’iu rikthyer çështjes vetëm të muskujve të fytyrës, nëse një person gjithmonë ka një gojë të rëndë, një pamje të lodhur ose të trazuar me ankth, ju e dini mjaft mirë që ky person është në gjendje të keqe dhe derisa ta bëni këtë person të buzëqeshë ose të qëndrojë më këmbë drejtë, ai mund të mbetet i hipnotizuar nga pozicioni i tij. Qëndrimi nuk është thjesht çështje muskujve kryesorë të trupit por edhe muskujve të vegjël. D.m.th, nuk është mirë të qëndrosh në këmbë me një fytyrë të zymtë sepse fytyra – d.m.th. njëqind e një muskuj të vegjël që kontrollojnë shprehjen e fytyrës – drejtohen më së shumti nga Qendra Emocionale, pasi fytyra pasqyron emocionet më shumë se gjithçka tjetër.

Ju nuk do të dëshironit që një burrë të flasë mes dhëmbëve të tij dhe t’ju thotë se ai ju do. Dikush do ta kuptonte menjëherë se ai gënjen dhe përdor fjalë pa ndonjë kuptim të vërtetë, që për fat të keq është gjendja jonë shumicën e kohës. Meqë Qendra e Lëvizjes mund të hipnotizojë Qendrat Emocionale dhe Intelektuale, është mirë të vini re pozicionin dhe shprehjen tuaj të fytyrës, sjelljen tuaj të fytyrës, herë pas here, dhe të studioni përmes vëmendjes së brendshme se si ju i ndryshoni këto qëndrime. Arsyeja është se nëse i relaksoni muskujt, veçanërisht muskujt e vegjël, do të futeni në gjendje të ndryshme të emocionit dhe mendimit. A keni vënë re ndonjëherë që fillojnë të marrin qëndrime të caktuara, shprehje të caktuara të fytyrës?

Duke supozuar se pikërisht në atë moment, ky burrë ose kjo grua vëzhgon veten dhe fillon të relaksojë muskujt, si të mëdhenj, qoftë të vegjël, a do të ishte e mundur që gjendja e inatit të vazhdonte dhe të rritej? Sigurisht që jo. Për fat të keq, ne kurrë nuk punojmë në vetvete në momentin kur duhet, sepse shumë më tepër preferojmë të biem në reaksione mekanike tipike për punët e zakonshme të jetës sesa t’i marrim ato me më shumë vetëdije. Në fakt, një njeri që është në një gjendje të inatosur, nëse do të mund të vëzhgonte tensionet në muskujt e tij, do të ishte me të vërtetë një njeri që do të mund të kujtonte veten në momentin kritik dhe kjo do të ndryshonte plotësisht sjelljen e tij.

Përpiquni, pra, të studioni relaksimin kur të keni mundësi. Vini re se si muskujt tuaj të fytyrës janë kontraktuar dhe përpiquni të vendosni vëmendjen tuaj të brendshme në muskujt e fytyrës për t’i qetësuar ato. Unë ju këshilloj që të filloni me muskujt rreth syve tuaj dhe më pas muskujt përreth hundës tuaj (ata muskuj që teshtijnë aq lehtë) dhe më pas muskujt rrotull gojës dhe faqeve tuaja; dhe pastaj vendosni vëmendjen tuaj të brendshme në ato muskuj që janë nën mjekër dhe në pjesën e përparme të qafës dhe pastaj shkoni në pjesën e prapme të kokës dhe relaksoni ato muskuj që ju ngrijnë qafën dhe më pas te muskujt më të mëdhenj rreth supeve dhe gradualisht zbrisnni vëmendjen e brendshme poshtë drejt gishtërinjëve. Sigurisht që kjo kërkon shumë kohë, por është një gjë shumë e mirë të përpiqesh ta bësh. Lamë muskujt e duarve. Kaloni nga supet poshtë krahëve në duar dhe filloni me muskujt e krahëve.

Vendosni vëmendjen tuaj të brendshme në muskujt e krahëve tuaj në mënyrë që kyçet tuaja të jenë mjaft fleksibile, dhe më pas përpiquni të futeni në muskujt e vegjël të gishtërinjve dhe t’i relaksoni. Të gjithë gjatë kalimit të tensioneve muskulore në trupin e tyre në këtë mënyrë do të njihen vetë me grupe të caktuara të muskujve që nuk janë relaksuar si duhet. Mos harroni mbi të gjitha që nuk mund të relaksoheni vetëm duke thënë me vete: “Relaksohuni”. Është një ushtrim i vëmendjes së brendshme. Është një përpjekje e drejtuar që duhet të bëhet krahasimisht me vetëdije dhe madje nëse e bëni atë vetëm një herë në javë do të merrni rezultate. Shpesh njerëzit rrinë zgjuar gjatë natës për shkak të një grupi të caktuar muskujsh që janë në gjendje të tensionuar. Ata mund të vëzhgojnë Qendrën e tyre Emocionale dhe Qendrën e tyre Intelektuale dhe të përpiqen të pushojnë – d.m.th. të mos identifikohen me këto dy qendra – por ata nuk vëzhgojnë me vëmendje të brendshme kontraktimet muskulore që ekzistojnë në trupin e tyre.

Ky punim ka të bëjë me relaksimin muskulor, pra për relaskin e Qendrës së Lëvizjes. Po ju kujtoj përsëri se çdo qendër mund të hipnotizojë një qendër tjetër. Në rastin e Qendrës së Lëvizjes, kjo do të thotë se disa qëndrime tipike dhe shprehje tipike shkaktojnë tek ju emocione dhe mendime të caktuara. Për shembull, një person që nxiton, i cili nuk mund të ndalet së shpejtuari, është një person që ka një Qendër Lëvizëse që merr pozicione të caktuara, ose më saktë, në këtë rast, lëvizje të caktuara, të cilat i përkasin të njëjtës ide dhe për këtë arsye gjithmonë hipnotizohet nga Qendra e Lëvizjes duke marrë këto qëndrime dhe lëvizje.

Këto lëvizje të nxituara shkaktojnë emocione të nxituara me ankth dhe mendime të sikletshme. Ky është një nga rastet kur sëmundjet janë ndonjëherë të mira. Mund të them vetëm se e kam vërejtur atë në vetvete shumë shpesh. Sëmundja qetëson Qendrën e Lëvizjes dhe kështu shpesh bën shumë për trupin duke e relaksuar. Ndoshta disa prej jush kanë vënë re të njëjtën gjë. Mund të mos jem në ankth emocionalisht ose të kem ndonjë arsye të jem, por nëse jam mësuar të bëj lëvizje të nxituara dhe kurrë nuk kam kohë për asgjë, Qendra Lëvizëse fillon të hipnotizojë Qendrën Emocionale në ndjenjën e ankthit dhe të ngacmimit. Sigurisht që nuk duhet të mendojmë që të gjithë do të duhet të fillojmë të ecim në mënyrë madhështore dhe ngadalë vetëm për të treguar se jemi të qetë. Duhet të jesh me të vërtetë i qetë përmes vëmendjes së brendshme kur dëshiron dhe kur ndjen se duhet të jesh i qetë.

Nëse do të filloni me muskujt e vegjël të fytyrës tuaj dhe do ta bëni këtë ushtrim mjaft të thjeshtë do të çuditeni kur të zbuloni se sa shpesh ndërpriten mendimet shumë të vështira dhe shqetësuese. Për shembull, ndaloni të vrenjteni për një kohë të shkurtër. Dua të them, jo të ndaleni vetëm sepse ju thuhet që të mos vrenjteni, por me vëmendjen e brendshme hyni me të vërtetë në muskujt që janë të inatosur dhe të gjitha mendimet tuaja të egërsuara do të zhduken. Kjo do të thotë që ato mbahen gjallë nga pozicioni i fytyrës tuaj. Njerëzit që shtrëngojnë nofullat grushtat e tyre zbulojnë se është mjaft e jashtëzakonshme kur ata e bëjnë këtë. Por, meqenëse të gjithë dëshirojmë të mbetemi mekanikë dhe nuk dëshirojmë të ndryshojmë fare, këta njerëz shumë shpejt fillojnë të shtrëngojnë nofullat dhe grushtat e tyre dhe të bëjnë gjoksin si më parë. Ju lutemi mos harroni se fillon puna me relaksimin e muskujve të fytyrës dhe kjo kërkon shumë praktikë në vendosjen e vetëdijes në këto muskuj dhe qetësimin e tyre një për një. Mbani mend sidomos muskujt e vegjël të lëkurës nën mjekër dhe muskujt në pjesën e prapme të qafës. Në përvojën time personale kam zbuluar gjithashtu se relaksimi i muskujve të kyçeve kur nuk kam kohë për të bërë asgjë tjetër është jashtëzakonisht i dobishëm.