Misticizmi është të njohësh jetën. Misticizmi nuk është akademik, nuk është një shkollë e zakonshme. I përket diçkaje përtej mendjes. Nuk ka nevojë të mbani mend ato që janë thënë dje. Dje ishte dje; sot është sot. E gjithë literatura e mistikës është analogjike. Mistikët mund t’ju japin vetëm analogji,
Tao është një emër tjetër për Zotin madje shumë më i bukur se fjala Zot sepse fjala "Zot", është shfrytëzuar shumë nga priftërinjtë. Ata kanë shfrytëzuar aq shumë në emër të Zotit dhe aq shumë kohë sa madje edhe fjala është kontaminuar.....
Jeta mësohet duke jetuar. Nuk është një send, është një proces. Nuk ka mënyrë për të arritur sekretin në jetë përveçse duke e jetuar atë, përveçse të qenit gjallë, duke lundruar me të. Nëse kërkoni kuptimin e jetës në disa dogma....
Ushqeni intelektin dhe meditimin tek fëmijët; jepini rrënjë dhe jepini hapësirat e gjera të qiellit. Dhe mos harroni se ekuilibri midis të dyjave është shumë i rëndësishëm; nuk duhet të ketë jopërpjesëtim mes tyre. Vetëm nëse mund ta bëni këtë .....
Vështirësia kryesore për të kuptuar idenë e rrugës, - tha Gurdjief, konsiston në faktin se njerëzit zakonisht mendojnë se rruga fillon në të njëjtin nivel në të cilin shkon edhe jeta. Kjo është mjaft e gabuar. Rruga fillon në një nivel tjetër, shumë më të lartë.
Shkaku i shfaqjes së tyre është ekzistenca tek njeriu e shumë kontradiktave; kontradiktat e mendimeve, ndjenjave, simpative, fjalëve dhe veprimeve. Nëse një njeri gjatë gjithë jetës së tij do të ndjente të gjitha kontradiktat që janë brenda tij ......
Vetë-vëzhgimi e sjell njeriun në realizimin e faktit që ai nuk është i vetëdijshëm. Pamundësia e njeriut për të qenë i vetëdijshëm është një nga karakteristikat kryesore të qenies së tij dhe shkaku i gjithçkaje tjetër në të. Pamundësia për të qenë i vetëdijshëm shprehet në shumë mënyra.
Mundësitë e njeriut janë shumë të mëdha. Ju nuk mund të imagjinoni as hijen e asaj që njeriu është i aftë të arrijë. Por asgjë nuk mund të arrihet në gjumë. Në vetëdijen e një njeriu në gjumë iluzionet e tij," ëndrrat "e tij janë të përziera me realitetin.
Nga një këndvështrim Personaliteti mund të mendohet si njeriu i jashtëm dhe Esenca si njeriu i brendshëm. Ne e dimë që në rritjen e një fëmije personaliteti gradualisht rrethon esencën aktive dhe bëhet aktiv, ndërsa Esenca bëhet pasive. Kjo gjendje e parë e zhvillimit zakonisht vazhdon .....
Ne po jetojmë, por nuk jemi të vetëdijshëm se jemi ose që jetojmë. Nuk ka vetë-kujtesë. Jeni duke ngrënë ose po bëni një banjë ose jeni duke bërë një shëtitje: dhe nuk jeni të vetëdijshëm për atë që bëni.