You are currently viewing Filozia

Filozia

Na ndiqni në rrjetet sociale

Osho vizion - Filozia

Unë nuk kam filozofi. Në vend të saj, unë përdor fjalën “filozi”, e cila do të thotë të përjetosh ose të shohësh më shumë, sesa të mendosh. Filozia do të thotë dashuri e dijes. Qasja lindore është krejtësisht e ndryshme. Kërkuesi lindor nuk është i interesuar të dijë për të vërtetën, por të provojë ose të jetë e vërteta. Unë nuk jam filozof për arsyen e thjeshtë se qasja ime ndaj ekzistencës nuk është përmes logjikës dhe mendjes. Qasja ime është përmes një gjendjeje të jo-mendjes. Ekzistenca për mua nuk është diçka për të cilën duhet të arsyetohet, por diçka për t’u provuar. Dhe mënyra e vetme për të provuar ekzistencën është në një gjendje ku mendja nuk funksionon; prandaj theksi është tek meditimi. Filozia nuk ka asnjë lidhje me filozofinë e ekzistencializmit, e cila është akoma me mendje – duke menduar për ekzistencën. Përvoja shpërthen vetëm kur nuk ka asnjë lloj mendimi.

Një nga kontributet e mia për evolucionin njerëzor është të jetosh pa pritshmëri. Atëherë jeta bëhet një vallëzim i bukur. Unë nuk besoj në logjikë dhe as në besim. Unë thjesht besoj në irracionalitetin e ekzistencës sepse një ekzistencë racionale nuk do t’ia vlente për të jetuar. Ekzistenca mbetet një sfidë, një provokim i vazhdueshëm për të guximshmit, një ftesë për ata që nuk janë të mbërthyer në bio-kompjuterët e tyre, mendjet e tyre, por që janë të gatshëm të shkojnë përtej mendjes dhe të vlerësojnë bukurinë e një luleje trëndafili, pa kërkuar asnjë shpjegim. Të gjitha fetë, teologjitë dhe filozofitë e kaluara thjesht kanë shkatërruar këtë art të të jetuarit të jetës si një mister.

Ekzistencializmi im nuk ka asnjë lidhje me pakuptimësinë sepse unë nuk po kërkoj kuptim. Unë nuk kërkoj që ekzistenca të jetë diçka tjetër përveç asaj që është. Në vend që të përpiqem të ndryshoj ekzistencën, qasja ime është të ndryshoj veten dhe të jem në harmoni me tërësinë kozmike. Për shkak të kësaj qasjeje, fjalët që përdor janë “lumturi”, “ekstazë”, “iluminim” dhe mister përtej iluminimit. Kjo është filozofia ime pro jetës. Kështu që unë nuk kam filozofi, nuk kam fe, nuk kam doktrina dhe as dogma.

Osho, a është mësimi juaj radikal?

Unë kam punuar shumë për të braktisur gjithçka që është e jashtme, në mënyrë që të mbetet vetëm e brendshmja për ju për të shpërthyer. Mendja e njeriut është një mendje shumë e papjekur. Fillon të lidhet me simbolet e jashtme. Kjo ka ndodhur me të gjitha fetë e botës. Të gjithë filluan mirë, por të gjithë u devijuan. Dhe arsyeja ishte se e jashtmja ishte e theksuar aq shumë sa njerëzit harruan plotësisht brendësinë. Përmbushja e pjesës së jashtme ishte një detyrë e tillë aq thithëse për jetën saqë nuk kishte më asnjë hapësirë për të kujtuar udhëtimin e brendshëm.

Unë dua që njerëzit e mi ta kuptojnë qartë. As rrobat tuaja, as disiplinat tuaja të jashtme dhe asgjë që ju është dhënë nga tradita dhe ju e keni pranuar atë thjesht me besim, nuk do të ndihmojë. E vetmja gjë që mund të krijojë një revolucion tek ju është të shkoni përtej mendjes, në botën e vetëdijes. Por për të filluar me një botë e cila është shumë e fiksuar pas gjërave të jashtme, më është dashur të filloj sannyas edhe me gjëra të jashtme. Ndryshoni rrobat tuaja në portokalli, vishni një Mala, meditoni, por theksi ka qenë vetëm te meditimi.

Por zbulova se njerëzit mund të ndryshojnë rrobat e tyre shumë lehtë, por ata nuk mund të ndryshojnë mendjen e tyre. Ata mund të mbajnë Mala, por ata nuk mund të lëvizin në vetëdijen e tyre. Dhe për shkak se ata kanë rroba portokalli, një Mala, kanë një emër të ri, ata fillojnë të besojnë se janë bërë sannyasin. Sannyas nuk është aq i lirë. Prandaj është koha dhe ju jeni mjaft të pjekur që faza fillestare ka mbaruar. Nëse ju pëlqen ngjyra portokalli, ngjyra e kuqe, prapë shumë mirë – nuk mund të bëjë dëm, por nuk është as ndihmë. Nëse e doni Malën, nëse e doni dollapin me foton time mbi të, ai thjesht është zbukurim i juaji, por nuk ka asnjë lidhje me të vërtetën. Tani po e ul fenë në thelbësinë e saj absolute që është meditimi. Nëse jeni duke medituar dhe nëse po arrini më shumë dhe më lart në vetëdijen tuaj, mendimet mbesin shumë larg.

Eksperienca se trupi juaj është jashtë jush, mendja juaj është jashtë jush dhe ju jeni duke qëndruar në mes, qendra e ciklonit, në heshtje të plotë, në bukuri absolute, në përmbushje të plotë. Përveç proçesit të meditimit, gjithçka është jo thelbësore. Unë nuk dua që njerëzit të humbasin në gjëra jo thelbësore. Në fillim ishte e nevojshme. Tani pas shumë vitesh duke më dëgjuar, duke më kuptuar, ju duhet të jeni në gjendje të çliroheni nga të gjitha skllavërimet e jashtme. Ju mund të jeni vërtet një sannyasin vetëm nëse jeni duke lëvizur drejt brendësisë.

Unë nuk kam asnjë mësim. Jeta ime është ajo e një rebeli. Unë nuk kam as doktrinë, as filozofi, as ndonjë teologji për t’ju mësuar. Unë kam vetëm përvojën time të rebelimit për ta ndarë dhe për t’ju infektuar me rebelim. Dhe kur të jeni rebel nuk do të jeni një kopje e imja; do të jeni një fenomen unik në veten tuaj. Unë nuk kam asnjë mësim, asnjë doktrinë, asnjë disiplinë që t’ju jap. E gjithë përpjekja ime është t’ju zgjoj. Nuk është një mësim – është thjesht ujë i ftohtë i hedhur në sytë tuaj. Dhe kur të zgjoheni do të zbuloni se nuk jeni si unë. Do të jeni vetëm vetvetja.

Për njëzet e pesë shekuj, miliona njerëz në Lindje kanë provuar disiplinën dhe mësimin e Gautama Budës – por as një i vetëm nuk ka qenë në gjendje të bëhet Buda Gautam. Natyra nuk lejon që dy persona të jenë të njëjtë. Natyra nuk është një linjë montimi ku prodhohen makina … dhe ku ju mund të shihni qindra e mijëra Ford që dalin nga linja e montimit – të gjithë njësoj. Natyra është shumë krijuese, shumë inovative. Gjithmonë krijon një njeri të ri. Ajo ka krijuar miliona e miliona njerëz, por kurrë dy njerëz të njëjtë. Ju nuk mund të gjeni as dy gjethe në një pemë saktësisht të njëjta, ose dy guralecë në breg të detit saktësisht njësoj. Secili ka individualitetin e tij.

Unë nuk kam një mësim për ju. Por çfarëdo që kam përjetuar, është një fenomen i gjallë që e ndaj me ju – por jo fjalë, jo teori, jo hipoteza. Unë mund t’ju jap sa më shumë afërsi sa të keni nevojë; ashtu si kur afroni një qiri të panndezur pranë një qiriri që po digjet. Ka një pikë ku befas zjarri hidhet nga qiri i ndezur në qiriun e pandezur. Qiriu i ndezur nuk humb asgjë dhe nuk transferon asnjë mësim, por vetëm zjarr.

Unë do të doja të them që nuk kam asnjë mësim, por kam zjarr të madh në zemrën time, dhe kushdo që më afrohet mua bëhet flakë. Këta njerëz këtu nuk janë ndjekësit e mi. Ata janë thjesht miq që janë duke ndarë në një përvojë që mund të djegë gjithçka që është e rreme tek ta dhe mund të pastrojë atë që është individualiteti i tyre thelbësor, potenciali i tyre autentik. Kjo është një shkollë alkimie, një shkollë misteri. Nuk jam mësues; Unë nuk kam asnjë ide, apo koncept … por kam një jetë për të ndarë, kam një dashuri për të ndarë dhe për ata që janë gati, unë jam i gatshëm të jap gjithçka që kam – dhe në asnjë mënyrë askush nuk do të të skllavërohet.

Sa më afër tyre të vijnë, aq më shumë më kuptojnë, aq më shumë do të jenë vetëvetja: kjo është mrekullia. Nuk besoj se ecja në ujë është një mrekulli – është një marrëzi e pastër. Mrekullia e vërtetë është që të zgjoheni, për të sjellë mesazhin e lirisë për ju. Unë nuk e zëvendësoj burgun tuaj me hekura dhe zinxhirë të rinj; Unë thjesht ju lë në qiell të hapur. Unë fluturoj me ju pak kohë që të mund të keni guxim. Nuk ka nevojë të keni frikë – edhe ju keni krahë, ashtu si kam unë krahë. Ju nuk i keni përdorur ato; në fakt nuk ju është thënë kurrë se keni krahë.

Pra, ky është një vend ku unë bëj çdo përpjekje që të bëheni të vetëdijshëm për krahët tuaj, t’ju inkurajoj, ju shtyj në qiellin e pafund që ju përket. Ky është një vend krejtësisht tjetër – nuk është kishë, nuk është tempull, as sinagogë. Unë nuk jam shpëtimtari juaj dhe nuk jam i dërguari i ndonjë Perëndie. Unë nuk kam një mesazh për t’ju dhënë, por kam një zjarr për ju. Dhe nëse ky zjarr nuk është radikal, atëherë asgjë tjetër nuk mund të jetë radikale në të gjithë botën.

Osho, a do të shtojë dikush më vonë, diçka te puna juaj?

Duket pothuajse e pamundur, por asnjëherë nuk mund të parashikohet e ardhmja. E ardhmja mbetet e hapur. Ajo që duket e pakonceptueshme sot, mund të bëhet e konceptueshme nesër. Asnjëherë nuk mund të arrijmë në një pikë ku e ardhmja mbyllet. Ky është i gjithë kuptimi i ekzistencës duke qenë i përjetshëm. Mund të jetë shumë e vështirë sepse nuk kufizohem në asnjë rrugë të veçantë, në asnjë këndvështrim të veçantë filozofik. Unë jam mjaft i gjerë për të përmbajtur kontradikta, dhe çfarëdo që ka ndodhur në tokë përsa i përket evolucionit të vetëdijes, unë e kam bërë atë pjesë të vizionit tim të jetës.

Pra, nëse shikoni prapa, gjithçka tjetër do të duket pak më e varfër, madje edhe gjigandët më të mëdhenj do të duken të kufizuar. Por ju jeni duke kërkuar të kaluarën, ju nuk jeni duke kërkuar për të ardhmen – e cila është absolutisht e paparashikueshme. Gjërat do të ndodhin, gjëra të reja do të shtohen. Dhe unë nuk jam një liqen i mbyllur; Unë jam më shumë si një lumë, i cili vazhdon të rrjedhë, duke ftuar çdo lumë tjetër që të bashkohet. Çfarëdo që ju kam dhënë, do të mbetet e pakontaminuar, por do të pasurohet gjithnjë e më shumë nga evolucioni i ardhshëm i njeriut, sepse është një fenomen i hapur.

Do të thotë që po ju jap diçka të gjallë, e cila do të vazhdojë të rritet – edhe përtej nesh ajo do të ketë rritjen e vet. Unë nuk po ju jap diçka të vdekur. Unë jam thjesht një mik, një fillim i përulur, një realitet i gjallë me çdo ditë eksitim të ri, gëzime të reja, hapësira të reja, duke mos pasur frikë nga ndonjë përparim. Nëse ndonjë gjë nuk është në rregull, unë jam gjithmonë i gatshëm ta heq, gjithmonë të jem në anën e së vërtetës. Ekzistojnë dy lloje njerëzish: ata që duan që e vërteta të jetë gjithmonë në anën e tyre – këta janë egoistët, arrogantët. Ekziston një lloj tjetër njeriu që gjithmonë dëshiron të jetë në anën e së vërtetës, pavarësisht nga kostoja.

Nëse ai duhet të humbasë gjithçka, ai është i gatshëm, por ai nuk mund të ndalojë së qenuri në anën e së vërtetës. Këta janë njerëzit e përulur, këta janë njerëzit e vërtetë të shenjtë të tokës – dhe kanë qenë shumë pak. Unë jam fillimi, jo fundi, i një qasjeje krejt të re ndaj jetës dhe problemeve të saj, duke ftuar çdo gjë të imagjinueshme, të pakonceptueshme, të jetë mysafiri im. Duket e vështirë, por ekzistenca është aq e gjerë dhe mundësitë aq të pafundme sa nuk mund të thuash kurrë se ka ardhur fundi i diçkaje. Asnjëherë nuk vjen. Jeta nuk njeh asnjë ndalesë të plotë, asnjë pikëpresje, thjesht vazhdon dhe vazhdon dhe do të vazhdojë të shtojë aroma për të cilat as nuk jemi në dijeni. Dhe është mirë.