Te Puna e Gurdjieff nuk flitet drejtpërdrejt për ëndrrat. Sidoqoftë, disa gjëra janë thënë për ëndrrat. Gjëja kryesore e thënë është se është e kotë të studiosh ëndrrat dhe se të gjitha sistemet psikologjike të bazuara në studimin e ëndrrave janë fantastike sepse menjëherë sapo filloni të studioni ëndrrat tuaja, ato ndryshojnë. Disa e dinë që në Fizikën Kuantike është bërë zbulimi që kur studioni botën mikrofizike d.m.th. bota e atomeve – ju ndërhyni në atë që po studioni dhe menjëherë rezultati i vëzhgimit ndryshon. Instrumentet ndërhyjnë në atë që studiohet. Një nga vështirësitë e vetë-vëzhgimit, siç është vëzhgimi i mendimeve, është se vëzhgimi ndërhyn në mendimet tuaja. Kjo ndodh veçanërisht kur përpiqeni të vëzhgoni format tuaja të imagjinatës. Sapo përpiqeni të vëzhgoni imagjinatën tuaj ajo ndalet. Kjo do të thotë, se instrumenti që përdoret për vëzhgim ndërhyn në atë që vëzhgohet. Në rastin e ëndrrave, sapo të filloni t’u kushtoni vëmendje atyre, ju ndërhyni dhe kështu i ndryshoni ato. Për këtë arsye studimi i ëndrrave si një metodë psikologjike e qasjes ndaj vetvetes nuk rekomandohet.

Ëndrrat, janë të çdo lloji, sepse ato mund të vijnë nga çdo qendër dhe çdo pjesë e një qendre. Në një bisedë që kam pasur dikur me Gurdjieff ai tha se shumica e ëndrrave vijnë nga Qendra e Lëvizjes, nga lidhjet e rastësishme që ndodhin në Qendrën e Lëvizjes. Shumica e ëndrrave vijnë nga Qendra instinkt – lëvizëse domethënë, ato janë jehonë e gjërave që shihen gjatë ditës si ndjesi dhe lëvizje. Ëndrra të tilla nuk kanë asnjë kuptim dhe kështu nuk kanë asnjë rëndësi përveçse pastrimit të memories dhe subkoshiencës. Por ëndrrat mund të vijnë edhe nga qendrat e tjera. Në përgjithësi, ëndrrat e instikt-lëvizjes janë kaotike. Ndonjëherë përshtypje emocionale siç është një frikë mund të hyjë në këto ëndrra që lëvizin me instinkt, veçanërisht nëse frika e lidh veten me frikëra të mëparshme. Por pika që dua të theksoj është se ka lloje të ndryshme të ëndrrave që burojnë nga qendra të ndryshme dhe pjesë të ndryshme të qendrave. Kjo do të thotë që ka ëndrra intelektuale, ëndrra emocionale, ëndrra seksuale, ëndrra lëvizëse dhe instinktive, por ka edhe ëndrra që vijnë nga qendrat që ne nuk i përdorim – si Qendrat më të larta Emocionale dhe Intelektuale. Unë do të thoja që ëndrrat që vijnë nga pjesët më të larta të Qendrës Emocionale apo edhe nga vetë Qendra e Lartë Emocionale, karakterizohen gjithmonë nga ajo që mund të quhet si formulim dramatik.

Le të supozojmë se një person përjeton një ëndërr shumë dramatike dhe të formuar mirë. Ai pyet veten pse e ka parë këtë ëndërr e cila duket se nuk ka asnjë lidhje me jetën e tij të zakonshme. Si, mund të lindë një ëndërr e tillë që nuk ka asnjë lidhje me mendimet ose përvojat e tij? Pse duhet të ketë një ëndërr të tillë? Nga cili burim vjen kjo përvojë e çuditshme? Ka ndonjë kuptim apo jo? Shumica prej nesh pranojnë se herë pas here na vizitojnë ëndrra shumë të çuditshme, ndonjëherë të përpunuara shumë mrekullisht dhe që përmbajnë disa kuptime që nuk mund t’i kapim. Nëse të gjithë do të mendonit për Rrezen e Krijimit dhe për faktin që ne kemi qendra të larta dhe të ulëta dhe pjesë më të larta dhe më të ulëta të vetë qendrave dhe se si ndikimet vijnë nga Rrezja e Krijimit nga nivele më të larta, nuk është aq e habitshme nëse ne zbuloni se ka ndikime tek ne që përpiqen të na kurojnë, duke u përpjekur të na bëjnë të kuptojmë veten dhe situatat dhe gjendjet tona të brendshme më mirë. Por është mjaft e qartë se gjuha e ëndrrave nuk është gjuha jonë e zakonshme.

Inteligjenca të një niveli më të lartë funksionojnë tek ne, vetëm se ne nuk mund të kuptojmë mesazhin që ato japin. Është e jashtëzakonshme që ne mund të marrim informacion dhe të jemi në kontakt me një mendje më të madhe se e jona. Qendrat më të larta janë plotësisht të zhvilluara tek ne dhe gjithmonë na transmetojnë, vetëm se ne nuk mund t’i dëgjojmë ato. Ne nuk mund të dëgjojmë vibrimet e tyre të imëta sepse ne jemi të sintonizuar me jetën e tokës dhe të pesë shqisave. Por çfarë dëgjojmë ne, në jetën tonë të zakonshme të përditshme – d.m.th. në jetën tonë të gjumit të zakonshëm? Ne dëgjojmë UNË-t më të vrazhdë, më mekanikë – të orientuar në jetën e jashtme dhe aventurat e saj të vogla. Ne dëgjojmë UNË-t tanë xhelozë, të ofenduar, negativë dhe kështu me radhë. Dhe në këtë kuptim ne nuk mund t’i dëgjojmë këto ndikime që vazhdimisht na vijnë nga qendrat më të larta. Ne madje nuk dëgjojmë as arsyen tonë – d.m.th. pjesët më të larta të qendrave tona të zakonshme.

E megjithatë, gjatë gjithë kohës ka ndikime, që mundohen të na prekin dhe të na bëjnë të kuptojmë më mirë dhe gjithashtu kurojnë nga “sëmundjet tona të jetës” duke na çuar kështu drejt zhvillimit tonë të brendshëm. Ndonjëherë këto ndikime vijnë tek ne në formën e ëndrrave. Kur ne shkëputemi nga pesë shqisat tona, bota e jashtme e regjistruar prej tyre zbehet dhe ne kalojmë në një botë tjetër, botën e vetes sonë të padukshme. Secili prej nesh ka pasur ndonjë ëndërr që na ka bërë të çuditemi, disa ëndrra që nuk i harrojmë, disa ëndrra që kanë ndonjë cilësi të çuditshme brenda tyre. Për ata që kanë pasur momente të Vetë-Kujtimit në jetë, kur keni parë ndonjë gjë të zakonshme në një mënyrë krejtësisht të re, momente të tilla kanë të njëjtën cilësi ose shije të brendshme që kanë ato ëndrra të rralla dhe të pazakonta. Ju papritmas shihni kuptim të ri dhe në rastin e ëndrrave ju ndjeni se ato kanë kuptim të ri të të njëjtit nivel (megjithëse nuk mund ta kuptoni). Kur të filloni të shihni rëndësinë e tyre nuk do të habiteni nëse themi se ka forca tek ju që punojnë mbi ju gjatë gjithë kohës për t’ju zgjuar, për t’ju shëruar – nëse vetëm do mund t’i dëgjoni ato. Zhurma e personalitetit na pengon të dëgjojmë.

Veprimi i vazhdueshëm i personalitetit të rremë me të gjitha intrigat e tij, na bën të shurdhër, të verbër dhe memecë, në mënyrë që gjithçka të jetë pseudo, madje edhe ato që ne i quajmë momentet tona më të sinqerta. Një njeri që nuk mund të flasë kurrë nga eksperienca e tij, është një njeri memec; një njeri që flet gjithmonë nga ‘Unë’ i personalitetit të rremë është një memec, sepse ai kurrë nuk mund të thotë asgjë të vërtetë. Në të njëjtën mënyrë një i verbër është ai që nuk mund të shohë kurrë asgjë, kurrë të mos shohë kuptimin e ndonjë gjëje. Një njeri i shurdhër është një njeri që nuk mund të dëgjojë kurrë asgjë edhe kur thuhet herë pas here. Ai nuk ka veshë mendorë për të dëgjuar. Ne të gjithë jemi të shurdhër, memecë dhe të verbër përsa i përket mësimeve që janë dhënë përgjatë shekujve. Jo vetëm kjo, por ne jemi të shurdhër, memecë dhe të verbër edhe ndaj vetvetes, për ato qendra më të larta brenda nesh që vazhdimisht na thonë çfarë të bëjmë, por vetëm se ne nuk mund ta kuptojmë gjuhën e tyre. Prandaj kuptoni që ju keni çdo gjë në veten tuaj. Pra, nuk është e çuditshme që nganjëherë kemi përvoja që duket se nuk kanë asnjë lidhje me atë që besojmë se është forma jonë e vetme e jetës dhe se ndonjëherë, kur shqisat e jashtme janë të mbyllura, ne përjetojmë ëndrra shumë të jashtëzakonshme, për të cilat nuk kuptojmë asgjë.

Përsa i përket ëndrrave që kanë gjurmë të Qendrës Emocionale ose të Lartë Emocionale në formimin e tyre, ato janë praktikisht gjithmonë në lidhje me veten. Ato ju tregojnë për situatën tuaj të brendshme dhe për gjendjen e brendshme. Ndonjëherë ato përfaqësojnë gjendjen tuaj të brendshme përsa i përket njerëzve dhe situatave. Njerëzit mund ose mund të mos përfaqësojnë UNË të ndryshëm në veten tuaj. Situata e përgjithshme në të cilën jeni psikologjikisht mund të përfaqësohet nga ndërtesa, peizazhe etj. Ëndrra mund të jetë tërësisht subjektive – d.m.th. tërësisht për veten dhe gjendjen e brendshme — ose mund të ketë një referencë të caktuar objektive gjithashtu, duke iu referuar mënyrës sesi po sillesh ndaj një personi aktual etj. Ose mund të përfaqësojë gjendjen tuaj të brendshme në atë mënyrë që t’ju tregojë se si po merrni diçka gabimisht nga disa mënyra të mëparshme jetësore. Ndonjëherë një ëndërr e cila ka gjurmë të Qendrës më të Lartë Emocionale pas saj do t’ju japë një pamje të punës tuaj me veten dhe marrëdhënies suaj me të. Sigurisht që do të përzihet me lidhjet personale – d.m.th. me personalitetin – por forma dhe kuptimi i përgjithshëm mund të vijnë.

Unë do të citoj një shembull të një ëndrre të këtij lloji, e cila ka të bëjë me jetën dhe Punën dhe rrezikun e përzierjes së të dyjave në të menduarin dhe vlerësimin e një personi. Ka të bëjë me faktin se nëse dikush dëshiron të punojë, duhet të jesh shumë i kujdesshëm se si ecën në jetë. Ëndrra është si më poshtë: “Ne jetonim në një lloj ferme. Njerëz që punonin ishin rreth nesh. E veçanta e kësaj fushe ishte se kudo që ecnit ju duhej të shkelnit në paleta druri të ngritura mbi këmbaleca mbi një moçal me të gjitha llojet e pislliqeve dhe baltës, që i gjeni në një fermë bujqësore. Nëse rrëzoheni, zhyteni në të dhe çdo gjë që bie humbet në të. Kur u ulëm në tryezë dhe gjatë bisedës harruam atë që ishte poshtë nesh, befas do të zgjoheshim nga fakti që këmbët tona po vareshin në baltë të pisët. Duhej të kujtoheshim gjithë kohën për t’i mbajtur lart ato. . . “

Kjo është një ëndërr e çuditshme. Nëse e marrim atë fjalë për fjalë kemi mbajtëse druri, baltë, etj. Dikush mund të thotë shumë mirë, pasi zgjohet, ç’lidhje kam unë me këtë fermë në mes të baltës, në të cilën duhet të ecësh me shumë kujdes? Pse duhet të vijë kjo ëndërr e formuluar mirë? Çfarë përfaqëson me pamjet e saj? Cilat ide qëndrojnë në këtë ëndërr? Për shembull, mendoni se mund të përfaqësojë identifikimin me jetën? A mendoni se mund të përfaqësojë se si njeriu duhet të kujtohet gjithmonë për veten duke ecur në jetë? Në këtë ëndërr thuhet, se nëse hidhni ndonjë gjë, ajo humbet. Puna me veten na mëson se gjithçka që ju bëni mekanikisht është e humbur. Po për të folurin? A nuk e harrojmë veten më së shumti këtu? Mendoni për këtë ëndërr, sepse, në një farë kuptimi, është për të gjithë. A mendoni se jeta duhet të jetë si ajo që prisni – apo jeni rritur dhe keni parë domosdoshmërinë e bërjes së jetës suaj? Jeta është e ndotur nëse nuk mësoni shkencën e kalimeve me dru sipër saj dhe kështu me radhë. Por shumica e njerëzve janë zhytur në këtë “pisllëk” dhe u pëlqen të qëndrojnë në të.

Gjuha e ëndrrave nuk është gjuha jonë formuese. Një ëndërr nuk jepet në formën e fjalëve, por në gjuhën e figurave. Është e krahasueshme me gjuhën e shembëlltyrave. Ato shprehen me fjalë, por tregojnë imazhe. Të gjithë e dini që nuk ëndërroni me fjalë, por nëse doni ta përshkruani ëndrrën tuaj, duhet ta shndërroni atë në fjalë dhe shumë shpejt humbni kuptimin e saj. Në fakt nuk mund ta shprehni me fjalë përveçse në një mënyrë shumë të dobët. Shëmbëlltyrat janë anasjelltas. Ato shprehen me fjalë zakonisht shumë thjesht, por ato transmetojnë imazhe. Shëmbëlltyra i jep pamjet me anë të fjalëve: kuptimi megjithatë nuk qëndron te fjalët, por tek figurat dhe e gjithë shëmbëlltyra i kapërcen fjalët plotësisht dhe kalon në gjuhën e Qendrës më të Lartë Emocionale e cila përdor vetëm imazhe dhe kështu bëhet e kuptueshme kudo – d.m.th. ne shohim fillimin e një gjuhe universale e cila është gjuha e Qendrës më të Lartë Emocionale.

Një nga gjërat jo normale është se njerëzit imagjinojnë se kanë të bëjnë vetëm me botën e jashtme. Por ne kemi lidhje me një botë të brendshme, të padukshme dhe vendi se ku jemi në këtë botë të padukshme është gjëja më e rëndësishme. Shumë ëndrra i referohen vendit ku jemi në këtë botë të brendshme të padukshme nga e cila lindin makthet tona dhe nga e cila vijnë shumë nga pakënaqësitë tona. Secili prej nesh është i lidhur me UNË të ndryshme, në pjesë të ndryshme. Brenda vetvetes kemi dhoma ku mund të jetojmë në siklet ose rehati dhe në vetvete kemi një tip radioje që mund të sintonizojmë në një grup ndikimesh ose në një tjetër. Bota e sotme ka kaluar aq larg në shqisat e jashtme dhe në materie saqë duket se është e pamundur për shumicën e njerëzve se ekziston një botë tjetër me të cilën ata duhet të bëjnë lidhje në mënyrë që të kenë qetësi mendore dhe një botë e brendshme ku njeriu të mund të fillojë të realizohet.

Bota juaj e brendshme e padukshme është shumë më e madhe dhe përmban gjëra shumë më interesante sesa kjo botë e jashtme, të cilën ju gjithmonë e shikoni përmes pesë dritareve të shqisave tuaja. Në këtë botë të brendshme të padukshme të vetvetes, ndikimet gjithmonë vijnë mbi ju nga nivele më të larta dhe nga nivele më të ulëta. Të gjitha ndikimet më të larta po përpiqen t’ju shërojnë, duke u përpjekur t’ju bëjnë të kuptoni se si të jetoni në këtë botë. Por, për aq kohë sa jeni të identifikuar me të gjitha, vuajtjet, personalitetin e rremë, llogaritë, vetëkeqardhjen, kujtimet e së kaluarës, me ato që mendojmë se do të na japin lumturi, atëherë ne nuk mund t’i ndieni këto ndikime që mund t’ju çlirojnë dhe bëjnë të rriteni.

Në diskutimin tonë të shkurtër për ëndrrat, u tha se ëndrrat mund të vijnë nga çdo qendër dhe se një nga gjërat më interesante në lidhje me ëndrrat është që edhe pse sytë tuaj janë të mbyllur ju shikoni gjëra dhe njerëz, madje edhe njerëz që nuk i keni takuar asnjëherë. Ju ecni nëpër ndërtesa dhe keni ndjenja. Me fjalë të tjera, gjithçka që ju përjetoni në jetën e jashtme përmes shqisave tuaja duket se ndodh edhe kur të gjitha shqisat tuaja janë fikur. Megjithatë, ju mund të hyni në një botë që është krejtësisht e vërtetë për ju. Unë mendoj se kjo është gjëja e parë që na bën të fillojmë të pyesim nëse bota e jashtme e regjistruar prej shqisave tona është e vetmja botë në të cilën jetojmë. Njerëzit mund të kenë makthe, njerëzit mund të mundohen nga ëndrrat e këqija të cilat duken mjaft të vërteta, nëse nuk keni mësuar të mos identifikoheni. Problemet tona nuk qëndrojnë vetëm në botën e jashtme.

Për t’iu rikthyer ëndrrës për të cilën u fol më lart. Duhej të kujtoheshim gjithë kohën për t’i mbajtur këmbët lart. Ka shumë ëndrra që nuk kanë asnjë kuptim, por kjo ëndërr ka kuptim. Nëse ëndrra ka kuptim ose jo, varet nga cila qendër vjen. Ndikimet arrijnë tek ne nga çdo anë në shkallën e gjërave. Nëse keni filluar të kuptoni Rrezen e Krijimit, do të dini që ndikimet po ju arrijnë gjatë gjithë kohës dhe se këto ndikime janë me cilësi të ndryshme. Këto ndikime regjistrohen nga aparati ynë psikik sipas nivelit të tij, ose, thënë ndryshe, ne marrim ndikime më të ulëta ose më të larta sipas nivelit tonë të Qenies. Ne duhet të kujtojmë gjithmonë se ka ndikime më të larta që luajnë mbi ne në çdo moment, por që nëse jemi ngjitur në shqisat tona dhe identifikuar plotësisht me gjithçka që ne po bëjmë ne nuk mund të ndërgjegjësohemi për këto ndikime. Në ëndrra diçka na flet, por ne nuk mund ta dëgjojmë. Më vonë, mbase, fillojmë të dëgjojmë, kur vendosim se duhet të bëhemi më të thjeshtë.

Tani le të mendojmë për këtë ëndërr që po diskutojmë. Do të vëreni se struktura e ëndrrës ka të bëjë me lagështirë, tokë me moçal dhe se dikush duhet të mësojë të ecë mbi këtë moçal dhe të jetë shumë i kujdesshëm në lidhje me të. Unë thashë shumë shkurt se kjo nënkupton jetën dhe se si ne ecim mbi të. Dikush gjithmonë mund të përfshihet plotësisht nga situatat që prodhohen vazhdimisht nga jeta, qoftë në biznes, në punë shtëpiake ose personale ose në aspektin e mjerë të jetës së përgjithshme, siç është ajo aktualisht. Por e gjithë Puna ka të bëjë me mosidentifikimin me gjithë këtë mjegull dhe shprehur në gjuhën e dukshme shqisore të shëmbëlltyrave, kuptimi është që ne duhet të mësojmë të mbajmë këmbët tona larg nga kjo baltë. Balta nuk është jashtë vetes por brenda vetes. Merrni, për shembull, zhurmën e emocioneve negative. A është brenda vetes apo jashtë vetes? Merrni të gjitha format e bërjes së llogarive të brendshme, duke ndjerë se dikush ju ka borxh, (emocion, fyerje, etj) duke u ndier hidhur për këtë e me radhë.

Ne dimë pak për këtë deri tani. Çfarë do të thotë të kesh kalesa druri dhe të jemi të kujdesshëm për të mos qëndruar mbi të gjithë këtë baltë. Do të thotë që duhet të jemi shumë të kujdesshëm se si ecim në veten tonë. Është psikologjike – domethënë për veten tonë nga brenda. Duhet të prezantojmë fjalën gropë. Do të kuptoni që ëndrra flet për të mos zbritur në gropë, për të mos rënë në baltë. Ju mund të futeni lehtësisht në atë fazë të jetës (dhe shumica e njerëzve mbeten në këtë fazë) ku bëni për veten një gropë negative, pashpresa, vetëkeqardhje, konsiderim të brendshëm, si dhe ku i atribuoni gjithçka rrethanave të jashtme, njerëzve të jashtëm dhe më në fund identifikoheni plotësisht me gjëra të jashtme që nuk kanë asnjë vlerë. Gjithashtu, dikush mund të zbresë në gropë edhe duke mos bërë asnjë përpjekje për veten. Do të citoj nga Shkrimet e Shenjta disa fragmente që i referohen gjithë kësaj:

“Zoti më nxori nga gropa, nga argjila e mjegullt dhe i vuri këmbët e mia mbi një shkëmb.” (Zoti këtu është mësimi ezoterik).

Përsëri, “Unë zbrita në fund të maleve, shufrat e tokës ishin mbi mua, por ti e nxore jetën time nga gropa.” (Puna me veten mund të nxjerrë një nga gropa).

Përsëri, “O Zot, ti e ke çliruar shpirtin tim nga ferri, më ke mbajtur të gjallë nga ata që zbresin në gropë dhe në baltë.” (Nëse mendon se ke diçka për tu mbajtur, atëherë mund të mbash veten gjallë).

Dhe përsëri, kur Psalmisti është në dëshpërim për veten e tij, ai thotë: «Unë llogaritem me ata që zbresin në gropë, llogaritem si një njeri pa forcë. Ti më ke vendosur një gropë në zonat e ulta, në errësirë ​​dhe në thellësi. “(Ai e ndjen se po bie në gjumë.)

Le t’i drejtohemi Ungjijve. Krishti tha për farisenjtë – d.m.th. njerëz që janë mjaft të sigurt se kanë të drejtë dhe që ia atribuojnë çdo gjë vetes: “Lërini vetëm. Ata janë udhëheqës të verbër të të verbërve. Nëse të verbrit udhëheqin të verbrit, së bashku do të bien në gropë.

Do ta shihni nga ëndrra për të cilën po diskutojmë se është kjo tema që po trajtohet. Është, si të thuash, një ëndërr ezoterike – domethënë një ëndërr që vjen nga qendrat më të larta. Nëse dikush ka një ëndërr të këtij lloji, nuk duhet t’ia atribuojë atë vetvetes, inteligjencës së tij. E gjithë kjo punë është që të mësojmë të dëgjojmë qendrat më të larta. Nuk është diçka e shpikur. Nuk është një sistem psikologjik i sajuar nga ndonjë njeri i zakonshëm. Kjo vjen nga Njerëzit e Lartë, nga ndikimet e vetëdijshme, nga ata që janë në kontakt me qendrat më të larta. Shkaku sepse ne nuk mund të dëgjojmë vetë qendra më të larta është gjendja jonë e gjumit të thellë. Por mësimi i tyre i brendshëm i vazhdueshëm, ndaj të cilit ne jemi të shurdhër, u shndërrua në një sistem të jashtëm pune, i formuluar nga ata që tashmë janë në kontakt me qendrat më të larta. Me pak fjalë, ne jemi të detyruar të mësojmë nga jashtë, nga shqisat tona, atë që ne do të mund të mësonim nëse do të dinim të dëgjonim veten tonë.

Le të flasim tani për atë që mbajtëset prej druri kuptojnë psikologjikisht. Ju të gjithë duhet të keni vënë re se kur flisni në mënyrë të rastësishme ose kur thoni gjëra të këqija për të tjerët, ju humbni forcën, dhe nëse nuk e bëni këtë, ndjeheni më të fortë në veten tuaj. “Heshtja jep forcë”. Dikush duhet të mësojë të heshtë edhe kur flet. Është kjo ndjenjë e brendshme e integritetit që do të thotë forcë. Sigurisht, gjithmonë mund të thuash njëmijë gjëra, gjithmonë mund të helmosh të tjerët me emocionet e tua negative, gjithmonë mund të kapesh te gjërat e pakëndshme, te diçka që është thënë etj. Por e gjithë kjo të zhvendos në baltë, e cila është pikërisht ajo që një person duhet të përpiqet të shpëtojë nga fundosja brenda. Gjithkush duhet të shohë baltën e tij. Shpesh balta është ajo që një person nuk e mendon aspak si baltë. Ai mendon, për shembull, se ai ka të drejtë të shqetësohet, të flasë vazhdimisht për gjëra të jetës, ose të flasë për biznesin e tij, për punët e tij, për problemet e tij private.

Të flasësh me vetëdije për çështjet e jetës është krejt ndryshe nga të folurit mekanikisht. Çfarë do të thotë të flasim me vetëdije për problemet tuaja, për shembull? Do të thotë të formulosh, dhe formulimi do të thotë të jesh i vetëdijshëm për të dy palët, për atë që ti je dhe për atë që është personi tjetër etj. Përpiquni ta bëni këtë. Do të vini re se kjo do të thotë që të gjitha llojet e UNË-ve mekanikë tek ju kontrollohen dhe privohen nga dëshira e tyre për të folur. Nëse e bëni këtë do të kuptoni se çfarë do të thotë forcë. Mos harroni se jeta juaj është e juaja dhe se në një farë kuptimi askush tjetër nuk mund t’ju ndihmojë. Por Puna me veten mund t’ju ​​ndihmojë nëse e aplikoni. Shpesh ndodh që ne arrijmë në një fazë të caktuar, të punës personale dhe më pas biem përsëri në këtë baltë. Në fillim ne mund të mos e vërejmë atë por pas një kohe ne me të vërtetë bëhemi të vetëdijshëm për gjendjen tonë të brendshme dhe pastaj, ne fillojmë të ndiejmë se nuk mund të durojmë në këtë gjendje të keqe.

Kjo do të thotë që forca e brendshme ka filluar të veprojë mbi ne. Atëherë ne nuk e humbim më lumturinë thjesht nga kushtet e pafavorshme të jashtme, por ne fillojmë të jemi të pakënaqur në një mënyrë krejt të re, domethënë, në lidhje me gjendjen tonë të brendshme, atje ku jemi në vetvete. Kur të arrihet kjo fazë, mund të jemi të sigurt se Puna ka filluar të veprojë drejtpërdrejt mbi ne dhe atëherë do të dimë se e vetmja gjë që mund të na shpëtojë nga kjo “Fermë Balte” është të praktikojmë atë që po na mëson kjo punë. E gjithë kjo Punë ka të bëjë me heqjen dorë nga ato që ne mund t’i quajmë “Fermë Balte”, por mos harroni se kjo Fermë Baltë është në veten tuaj. Puna është që të na çojë në një nivel të ri të të kuptuarit. Është për të na çuar në katin e ardhshëm të evolucionit tonë personal, aty ku nuk ka baltë. Po flasim për këtë ëndërr sepse ajo tregon fazën e parë. Ajo nuk shkon në nivelin e ardhshëm. Ajo përfaqëson atë që duhet të bëjmë në lidhje me nivelin në të cilin jemi, nivelin e Qenies në të cilën jemi, që përfaqësohet si baltë. Në të njëjtën kohë tregon se, nga ana e dijes, ka gjëra të caktuara që duhet t’i praktikojmë – d.m.th. përdorimi i mbajtësve prej druri dhe ecja delikate në këtë baltë në veten tonë. Me fjalë të tjera, ajo përfaqëson fazën e parë të kësaj pune, praktikisht e aplikuar për veten tonë.

Maurice Nicoll